CHRONONAUT

“Time goes, you say? Ah no!
Alas, Time stays, we go.” - Henry Austin Dobson

For Song Saturday today a beautiful Greek song sung by the seasoned performer, Vasilis Papakonstantinou.



Χρονοναύτης

Μάγοι λυγίσαν στο δρόμο
Τ’ άστρο είχε χαθεί.
Στο ταξίδι σου στο χρόνο
Αλμυρό νησί.
Πήρες γεύση από χώμα
Γεύση από νερό,
Χαμογέλασες στον κόσμο ένα πρωινό
Πήρες γεύση από χώμα
Γεύση από νερό.

Στη Φαιστό ο ήλιος,
Στην Κνωσσό το χρώμα,
Άκου οι σειρήνες τραγουδούν.

Χνούδεψε το πρόσωπο σου
Στο μυαλό φυγή.
Πέρα εκέι τα κέντρα γνώσης
Χάσκουν σαν πληγή.
Μια πληγή που στάζει αίμα
Κι έχεις προδοθεί.
Νεκροζώντανη εικόνα
Που έχεις ξεχαστεί.
Μια πληγή που στάζει αίμα
Κι έχεις προδοθεί.

Στης ελπίδας το λιμάνι κάτι ναυαγοί
Είναι οι γλάροι λερωμένοι
Θάλασσα νεκρή
Πόλη που σε καταπίνει
Σαν παραδοθείς
Μια σοφία θα σε σπρώχνει
Να αντισταθείς.
Μια σοφία που ουρλιάζει
Να αντισταθείς,
Και στη πόλη που βουλιάζει
Μην παραδοθείς.

Στη Φαιστό ο ήλιος,
Στην Κνωσσό το χρώμα,
Άκου οι σειρήνες τραγουδούν.

Έρωτας θανάτου γνώση ήρθε με φιλί
Το κορμί της το κορμί σου
Κι έπειτα σιωπή.
Μια σιωπή που λευτερώνει,
Τέλος και αρχή,
Σε διάσταση που λιώνει
Τώρα επιστροφή.
Σε διάσταση που λιώνει.
Τέλος και αρχή,
Μια σιγή που λευτερώνει,
Τώρα επιστροφή.

Chrononaut (Time Traveller)

The wise men lost heart mid-travel
The star was lost.
In your time travels
Only a salty island.
You tasted earth
You tasted water,
As you smiled upon the world a morning.
You tasted earth
You tasted water.

In Phaestos the sun,
In Knossos colour,
Listen to the sirens singing.

Your face has become downy
In your mind only flight.
There, the centres of knowledge
Gape open like a wound.
A wound that drips blood –
You have been betrayed.
A living-dead picture
You have been forgotten.
A wound that drips blood –
You have been betrayed.

In the harbour of hope some castaways;
The gulls are sullied,
The sea is dead.
A city that swallows you up
If you give up.
A wisdom will push you to resist,
A wisdom that screams at you to resist.
And to the sinking city
Do not give yourself up.

In Phaestos the sun,
In Knossos colour,
Listen to the sirens singing.

Love and death’s knowledge came with a kiss
Her body, your body
And then silence.
A silence that liberates
A beginning and an end.
A return to a dimension that melts,
A beginning and an end
A silence that liberates,
Now a return…